| Fatihadan Nasa Esbab I Nuzul |
| BEDREDDIN ÇETİNER |
| 4130 |
| Türkçe |
|
|
| İndirme için tıklayın |
| Kağıt Kapak için |
FÂTIHA’DAN NÂS’A ESBÂB-I NÜZÜL – KUR’AN AYETLERININ İNİŞ SEBEPLERI – BEDREDDIN ÇETİNER
FÂTIHA’DAN NÂS’A ESBÂB-I NÜZÜL
AYETLERİN NÜZUL SEBEBİ
FATİHA SURESİ
Kaynaklarda nüzul sebebiyle ilgili özel bir olay yoktur. Mushafın baş tarafına konmak üzere vahyedilmiştir; Kur’an’ın hem bir mukaddimesi
hem de özeti gibidir. Ayrıca her müminin kıldığı namazın bütün rek’atlarında rabbi ile konuşurcasına okuması ve bu sayede O’na yaklaşması murat edilmiştir.
Bu sûrenin nüzûlu hakkında âlimlerin görüşleri:
1- İbn Abbas, Katâde, Ebu’l-Aliye er-Riyahi (Rufey) başta olmak üzere alimlerin çoğuna göre Kur’an’dan ilk nazil olan sûrelerden biri olarak
Mekke’de nazil olmuştur.
a- Ebû Osman Said b. Muhammed b. Ahmed ez-Zahid, dedesinden, o Ebû Amr el-Hıyerî’den, o İbrahim b. el-Haris ve Ali b. Sehl b. el-
Muğire’den, onlar da Yahya b. Ebî Bükeyr’den, o İsrail’den, o Ebû İshak’tan, o da Ebû Meysere’den bize haber verdi:
“Rasulullah (s.a.v.) ortaya çıktığında kendisine ‘Ya Muhammed” diye nida eden bir münadiyi işitti. Sesi işitince korka korka yürüdü. Varaka b.
Nevfel de kendisine dedi ki:
“Nida eden sesi işittiğinde sana ne dediğini işitinceye kadar sağlamca dur.” Yine Rasulullah (s.a.v.) görünce “Ya Muhammed” diye aynı sesi duydu ve:
“Emrine hazırım” buyurdu. Seslenen dedi ki:
“Allah’tan başka hiçbir ilah olmadığına ve Muhammed’in Allah’ın elçisi olduğuna şahidlik ederim de.” Sonra aynı ses O’na Fatiha Sûresi’ni [1] sonuna kadar okudu.”
b- Ebû İshak Ahmed b. Muhammed el-Müfessir, Hasan b. Cafer el-Müfessir’den,
Ebu’l-Hasan b. Muhammed b. Mahmud el-Mervezî’den, o Abdullah b. Mahmud es-Sadi’den, o Ebû Yahya el-Kasrî’den, o Mervan b. Muaviye’den, o A’la b. el-Müseyyib’den, o Fudayl b. Amr’dan, o da
Ali b. Ebî Talib’den Ali’nin şöyle dediğini bize haber verdi:
“Fatiha-i Kitab, Arş’ın altındaki bir hazineden Mekke’de nazil oldu.” [2]
Bu rivayete bakarak usulcüler, Mücahid’in “Fatiha Sûresi Medine’de nazil olmuştur.” sözünü hatalı görürler.
c- Ebû İshak Ahmed b. Muhammed el-Müfessir, Hasan b. Cafer el-Müfessir’den,