İBN KESİR TEFSİRUL KURANİL-AZİM pdf indir

İbn Kesir Tefsirul Kuranil-Azim

İBN KESİR TEFSİRUL KURANİL-AZİM

Fatiha sûresi

• Fatiha Sûresinin Önemi:
• İstiâzenin Mâhiyyeti:
• Şeytân Kelimesi
• Racim Kelimesi:
• Besmele:
• Besmele’nin önemi:
• Allah Lafza-i Celâlinin Anlamı:
• Lafza-i Celâl’in Etymolojisi:
• Rahman ve Rahim:
• Hamd:
• Hamd Konusunda Geçmişlerin Görüşleri:
• Rabb:
• Âlemler:
• Din Günü:
• İbâdet:
• Gerçek Kulluk:
• Sırât-ı Müstakim:
• İlâhî Nimet:
• Gazaba Uğrayanlar:
• Kur’an’ın Başlangıcı:
• Âmin ne demektir?:

Fatiha sûresi, Mekkî (Mekke’de nazil olmuş) bir sûredir. İbn Ab-bâs, Katâde veEbu’l – Âliye böyle zikrederler. Medine’de indiği de söylenir. Bunu Ebu Hüreyre,Mücâhid, Ata İbn Yessâr ve Zührî nakle-derler. İki kerre nazil olduğunu, birininMedîne dönemine, diğerinin Mekke dönemine rastladığını söyleyenler de vardır.Birinci görüş daha doğrudur.

Çünkü Allah Teâlâ «Sana Seba’ el-Mesânî’yi verdik»buyurmuştur.

 Şüphesiz ki en iyisini Allah bilir.Bu sûrenin yedi âyet olduğunda ihtilâf yoktur. (Amr İbn Übeyd sekiz, Hüseyin elCa’fî ise altı âyettir der. Her iki kavil de şâz’dır).

Ancak besmelenin başlı başına birâyet olup olmadığı tartışmalıdır. Kûfe’li Kurrâ’nın tümü ile sahabe ve tabiînden birtopluluğun görüşü böyledir.

Daha sonra gelen bilginlerden de bir grup bu görüşekatılmıştır. Âyetin bir kısmıdır veya başlangıçta âyet değildir diyenler ise Medîne’liKurra’dır.

Yeri gelince belirtileceği gibi bu konuda fakîhler üç ayrı görüşesahiptirler.Müfessirler dediler ki; bu sûrenin kelimeleri yirmibeştir, harfleri ise yüz onüçtür.İmam Buhârî, Tefsir kitabının başında der ki (Fatiha sûresine) «Ümmü’l – Kitâb =kitabın anası» adı verilmiştir; çünkü Mushafların yazılışına onunla başlanır venamazda Kur’an okumaya Fatiha ile başlanır.

Denildi ki, bu adın verilmesininsebebi; Kur’an’ın bütün muhtevasının bu sûredeki mânâya râci’ olmasındandır.

Ibn Cerir der ki: Araplar her işin bütününe veya başlangıcına ardından gelen bölümler varsa bu hepsinin önderi veya anası hükmünde olduğu için ona   ana   adını verirler. Nitekim beyni kaplayan « leriye başın anası adı verilir. Askerlerin altında toplandıkları sancağa da ana adı verilir. Bu konuda şâir Zürrimme’den de bir şâhid getirilir.

İbn Cerir der ki: Mekke’ye «Ümmü’l-Kura kasabaların anası» adının verilmesi hepsinin önümle yer almasındandır. Diğerleri ondan sonra gelmektedir. Çünkü yeryüzü onun altında yuvarlanmıştır, denilir. Bu süreye Fatiha adı da verilir, çünkü Kur’an okunmaya onunla başlanır. Sahâbe-i Güzîn Mushaf-i Şerifi yazmaya onunla başlamışlardır. « Seb’al – Mesani» adı verilmesi de doğrudur. Çünkü namazda iki kerre tekrarlanır ve her rek’åtta okunur. Kaldı ki, Mesânî kelimesinin daha başka anlamları da vardır ki biz yeri gelince İnşaallah onlardan bahsedeceğiz.

İmâm Ahmed der ki; bize Yezid İbn Hârûn… Ebu Hüreyre’den nakletti ki Rasûlullah (s.a.) Kur’an’ın anası hakkında şöyle buyurmuştur : « Fatiha Kur’an’ın anasıdır, o iki kerre tekrarlanan yedidir ve ö yüce Kur’an’ın kendisidir.   imam Ahmed ayrıca bu hadisi İsmail ibn Ömer ibn Ebu Zi’b’den rivayet eder. Ebu Ca’fer Muhammed İbn Cerir el-Taberî der ki; bana Yûnus… Ebu Hüreyre (r.a.)’dan nakletti ki, Rasûlullah (s.a.) şöyle buyurmuştur:

« O (Fatiha) Kur’an’ın anasıdır. O kitabın fatiha’sıdır ve iki kerre tekrarlanan yedidir… 

Hafiz Ebu Bekr Ahmed İbn Mûsâ İbn Merdûveyh tefsirinde der ki, Ahmed Ibn Muhammed İbn Ziyâd… Ebu Hüreyre (r.a.)den nakletti ki, Rasûlullah (s.a.) şöyle buyurmuştur: «Elhamdulillahi Rab-bi’l-Âlemîn, yedi âyettir. Bunlardan birisi Bismillahirrahmanirrahîm dir. O iki kerre tekrarlanan yedi ve yüce Kur’an’dır. O kitabın anası ve fatiha’sıdır.» Darekutni de aynı şekilde bu hadisi Ebu Hüreyre’den merfü olarak rivayet eder ve råvilerinin hepsinin de sika olduğunu söyler.

Beyhaki de Hz. Ali, Ibn Abbas ve Ebu Hüreyre’den rivayet eder ki, onlar « Seb’al – mesânî» iki kerre tekrarlanan yedi tabirini fatiha olarak tefsir etmişler ve Besmelenin de bunun yedincisi olduğunu belirtmişlerdir. Besmeleden bahsedince bu konunun devamı gelecektir.

Fatiha Sûresinin Önemi:

İmâm Ahmed Ibn Hanbel (r.a.) «Müsned» adlı eserinde der ki; Yahya İbn Said… Ebu Said İbn el-Mualla’dan nakleder ki o şöyle demiş: Ben namaz kılıyordum, Resûlullah (s.a.) beni çağırdı, ben namazımı kıldım sonra Resûlullaha icabet ettim. Yanına geldiğimde buyurdu ki: «Bana gelmekten seni alıkoyan nedir?»  «Ey Allah’ın Rasûlü ben namaz kılıyordum,» dedim. Buyurdu ki; Allah Teâlâ :

«Ey iman edenler, sizi hayat verecek şeylere çağırdığı zaman; Allah’a ve Rasûlüne icabet edin. Hem bilin ki, Allah şüphesiz kişi ile kalbi arasına girer. Ve muhakkak ona dönüp toplanacaksınız.» (En-fal, 24) buyurmadı mı? “Ebu’l-Fida Ismail İbn Kesir, Hadislerle Kur’an-ı Kerim Tefsiri, Çağrı Yayınlan: 2/15-17.